Można powiedzieć, że „Jezus mówi do ciebie” Sarah Young to w pewnych kręgach już książka kultowa. Kolejne wznowienia i rzesze zachwyconych czytelników zadziałały jak magnes. Sięgnęłam, przeczytałam i wyciągnęłam z tej lektury cenną lekcję, choć zupełnie inną niż bym się spodziewała.

„Sniff” Fulvio Risuleo to komiks obyczajowy, który długo nie pozwala o sobie zapomnieć. To pozornie banalna historia miłosna o ratowaniu związku, w której emocje biorą górę nad scenariuszem. Opowiedziana w oryginalny sposób, a przede wszystkim odmalowana z rozmachem przez komiksowego debiutanta Antonio Pronostico.

„Migawki z mojej szuflady” dr Wandy Półtawskiej, czyli nowość z Edycji Świętego Pawła to zbiór drobnych, niepublikowanych wcześniej tekstów znanej lekarki, w których na pierwszym miejscu zawsze znajduje się człowiek i jego emocje.

Czekałam na książkę „Emil i my” Magdaleny Moskal tak bardzo, jakby to miało być co najmniej moje dzieło. Kibicowałam Magdzie ze wszystkich sił, bo to od niej uczyłam się myśleć o sobie jako o matce dziecka z niepełnosprawnością.

Według Marka Twaina „Wierni przyjaciele, dobre książki i uśpione sumienie – oto ideał życia”. Tak właśnie przez pewien czas żyją Kasia, Dorota i Michał - przyjaciele z licealnej ławki z fenomenalnej powieści Macieja Marcisza „Książka o przyjaźni”.

Zaczyna się zawsze od miejsca. Od stopy dotykającej ziemi, widoku, przestrzeni, chłodu kościelnych murów, malowideł na ścianach. W kolejnych rozdziałach publikacji „ Czysta Ewangelia. Duchowa podróż ze świętym Franciszkiem” abp Grzegorz Ryś zabiera czytelników do Italii, śladem św. Franciszka. Autor opowiada o miejscach, spogląda za siebie, żeby umiejscowić w nich Biedaczynę z Asyżu, z pozycji laika podziwia architekturę i sztukę, a przede wszystkim snuje trafne rozważania na temat Ewangelii.

10 kobiet, 10 biografii, 10 opowieści o zwyczajnym życiu i rozsypanych okruszkach świętości. W publikacji „Zwyczajne święte kobiety” Małgorzata Król zbiera je w jedną wspólną opowieść o kobiecości, codziennej pracy, trosce i oddaniu.

Ta książka jest jak kubek gorącego kakao - grzeje of środka, wywołuje uśmiech i sprawia, że człowiek od razu czuje się lepiej. „Cud Kardynała Wyszyńskiego” to dla mnie spokój zamknięty w słowach. Piękna historia zamieniona na szereg rozmów z ludźmi, którzy otarli się o cud.

Smells like good book - to była moja pierwsza myśl po przeczytaniu „Ekstazy”. Pierwsza książka Anny Gacek to dopiero początek, wprowadzenie do lat dziewięćdziesiątych i zmian, które zaczęły zachodzić wraz z początkiem nowej dekady.

Czeskie krymi nigdy nie zawodzi. Najnowszy tom z serii, czyli „Zagraj mi na drogę” Ivy Procházkovej to wciągająca powieść, w której wątek kryminalny jest równie ważny jak skomplikowane relacje międzyludzkie.

Wybornie czyta się „Sierpień” w październiku. Krzysztof Żwirski w swoim eseju podróżniczym włóczy się bez celu po krajach nadbałtyckich - Litwie, Łotwie i Estonii. Odwiedza miejsca oddalone od turystycznych szlaków, pozornie nieciekawe i mało atrakcyjne. Takie, w których człowiek zderza się z przestrzenią, krajobrazem, ciszą i własnymi myślami.

XVIII Konkurs Chopinowski powoli przechodzi do historii. Po brawurowym zwycięstwie Bruce’a Liu przed nam tylko gala oraz koncerty finalistów. Dzięki aplikacji (ta apka to złoto, doceniam i korzystam z przyjemnością) mogliśmy śledzić na żywo zmagania uczestników, a także wracać do ulubionych momentów. Doskonałym uzupełnieniem konkursowych emocji jest nowe wydanie klasycznej już książki „Wielka gra. Rzecz o Konkursach Chopinowskich” Jerzego Waldorffa.

„Gdyby Nina wiedziała” to oparta na prawdziwych wydarzeniach opowieść o trzech kobietach i trudnych relacjach, które je łączą. Dawid Grossman nie kokietuje i nie zabawia czytelnika. To wymagająca, duszna proza, która pochłania czytelnika i nie pozwala mu na chwile wytchnienia.

Bałam się książki „Klerycy. O życiu w polskich seminariach” Mariusza Sepioło, bo to co dzieje się teraz w polskim Kościele jest dla mnie bardzo trudne emocjonalnie. Nie chciałam brać kolejnych rozczarowań na barki. Na szczęście autor stanął na wysokości zadania i wypośrodkował ciężar swojego reportażu.

Luise Glück w wierszu „Utracona miłość” opowiada o śmierci swojej maleńkiej siostry. To wydarzenie zmieniło serce matki w zimne i surowe żelazo, a także położyło się cieniem na dalszym życiu rodziny. „Miałam wrażenie, że ciało siostry jest magnesem. Czułam, jak wciąga / serce matki w głąb ziemi, / żeby urosło.” Podobne doświadczenie graniczne staje się punktem wyjścia wstrząsającej powieści Tatiany Țîbuleac „Lato, gdy mama miała zielone oczy”.

„Slow fashion” Moniki Szymor to najnowsza publikacja niszowego wydawnictwa Moc Media, a przy okazji mój dumny matronat. Autorka jest projektantką, która od lat siedzi w branży modowej, dlatego doskonale wie o czym pisze. W jej publikacji znajdziecie wszystko co chcielibyście wiedzieć o branży odzieżowej ze szczególnym naciskiem na ideę slow fashion.

Make love, not war – stare, dobre hasło, który nie traci na aktualności. Kim są dzisiaj hipisi? Jak dorosły dzieci, które pod koniec lat 60. buntowały się przeciwko znanemu im światu? Odpowiedzi na te pytania poszukuje Iza Klementowska w swym najnowszym reportażu „Zapach trawy”.

Pamiętam spotkanie z Zofią Posmysz w oświęcimskiej Galerii Książki sprzed 6 laty. Elegancki strój, proste plecy, spokojny, pewny ton głosu. Słyszę go w trakcie lektury „Królestwa za mgłą”. I choć porównania Auschwitz do bajkowego królestwa zupełnie do mnie nie przemawiają, to rozmowy pisarki z Michałem Wójcikiem nie da się przeczytać bez emocji.

Wyrosłam w duchu poezji romantycznej. Później był zachwyt księdzem Twardowskim, Skamandrytami z Tuwimem na czele, aż w końcu miłość totalna do poezji Zbigniewa Herberta. To oni najbardziej ukształtowali moją liryczną wrażliwość, dlatego w wierszach szukam echa poetyckiej melodii, którą znam. Poezja Ernesta Brylla tak bardzo nie przystaje do tego co znam najlepiej, że lektura tomu „Zapiski. Wiersze publikowane w latach 1958-1996” okazała się jednym wielkim zaskoczeniem i wyzwaniem.

„Majorka. Nie tylko pod palmą” gra na nosie typowym przewodnikom, zresztą jak wszystkie tomy z serii „Podróż nieoczywista”. To napisana ze swadą i miłością opowieść, idealna od czytania w coraz chłodniejsze letnio-jesienne wieczory.

Goethe twierdził, że kto chce zrozumieć poetę, powinien udać się do jego kraju. Marzena Mróz-Bajon podąża tym tropem, ale idzie o krok dalej i udaje się wprost do domów pisarzy, żeby dotknąć, poczuć, popatrzeć. Swoją niezwykłą podroż opisuje na kartach książki „Domy pisarzy”.

Blichtr, hygge i cozy wnętrza, nowe stroje na jeden raz, zagraniczne wakacje, ekskluzywne dodatki i koniecznie szeroki uśmiech. Sława, wpływy i bogactwo. Instagwiazdeczki i ich brak hamulców – to na nich żeruje Nina, młoda i zdolna złodziejka, bohaterka powieści „Oszustka” Janelle Brown.

Tomik „100 wyzwań na 365 dni” to książka, która powstała po to, żeby przełamać nudę i rutynę, wpleść w codzienność nietypową formę rozrywki, ale też zmierzyć się ze sobą. Realizacja proponowanych zadań pomaga wprowadzić całkiem poważne zmiany w życiu oraz wytrenować wdzięczność i uważność na świat i ludzi.

„Dzienniczek wdzięczności” to sympatyczna książka łącząca krótkie teksty do refleksji z miejscem na notatki. A wszystko po to, żeby nauczyć się doceniać codzienność, patrzeć na świat i siebie łaskawszym okiem.

Bez wątpienia Łubieńscy potrafią pisać. Mają tę iskrę bożą, polot i talent, który najwyraźniej płynie w ich krwi od pokoleń. A przynajmniej tak można wywnioskować po lekturze tomiska „Łubieńscy. Portret rodziny z czasów wielkości” pióra Macieja Łubieńskiego, syna Tomasza i brata Stanisława.

Każdy zna jakiegoś Mireczka. Wiecznie zawianego sąsiada, który włóczy się po okolicy, grzebie w śmietnikach, śpi na ławkach. Albo wujka, który nie zna umiaru i na każdej imprezie rodzinnej jako pierwszy zasypia na stole. Pół biedy, kiedy taki człowiek jest w zasięgu radaru, ale patrzy się na niego z daleka. Gorzej, kiedy Mireczek jest tatusiem zmieniającym życie w koszmar podszyty wstydem. Aleksandra Zbroja w książce „Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu” mierzy się ze swoim dzieciństwem i próbuje poznać człowieka, który zawiódł wszystkie pokładane w nim nadzieje.

Parafrazując klasyka – która nigdy nie strzeliła focha, niech pierwsza rzuci kamieniem. Ja wiem, to zwykle jego wina, a przynajmniej lubimy wersję, że problem jest w kimś innym, a nie w nas. Też często gubi mnie to myślenie, choć mam taki charakter, że nie potrafię się obrażać. Ale foch to co innego. Niby drobiazg, a jednak realny problem. O tym dlaczego nie warto się fochać opowiadają się w szalenie interesującej rozmowie trzy kobiety – główna prowadząca Ilona Kisiel oraz siostra Anna Maria Pudełko i Aneta Liberacka.

Trzy lata czekania na nową książkę Andrzeja Stasiuka, dwanaście na nową powieść. W międzyczasie jakieś wznowienia i felietony w „Tygodniku Powszechnym”, które uświadamiały tęsknotę za słowem, stylem i męską czułością Stasiuka. I w końcu jest, upragniony i szumnie zapowiadany „Przewóz” – okrutnie wspaniały, gęsty od emocji i wart każdej wyczekanej minuty.

 „Rzeczy, które spadają z nieba” Selji Ahava to kolejna kapitalna powieść wydana przez wydawnictwo Relacja. Najlepsza ze wszystkich, które wyszły spod skrzydeł warszawskiego wydawcy. Baśniowa, utkana ze snów, zwątpień i domysłów, a przy tym prosta i po ludzku bliska. Niezwykła opowieść, która chodzi za czytelnikiem przez długi czas po lekturze.

A jednak rozczarowanie. I nie chodzi nawet o to, że miałam wygórowane oczekiwania wobec „Cicho, cichutko”. Fakt, wielokrotnie deklarowałam miłość do prozy Ignacego Karpowicza, ale do jego nowej powieści podeszłam z czystą głową i otwartym sercem. Cóż, nie było warto ani czekać, ani tym bardziej czytać nowego Karpowicza. Gdyby powieść ukazała się 1 kwietnia, to byłabym pewna, że ktoś robi sobie ze mnie jaja, bo to jest tak złe, że aż trudno uwierzyć, że jest prawdziwe.

Śnieg w kwietniu? Tego nikt się spodziewał, zupełnie jak znalezienia zwłok jednego z wykładowców w uczelnianym gabinecie. Morderstwo docenta Ondreja Chalupy staje się punktem wyjścia powieść „Człowiek pana ministra” Michala Sýkory, czyli kolejnego tomu wydanego w serii Czeskie Krymi.

Kryminał z podwójnym dnem

Jiří Březina spogląda w przeszłość. Pisarz wraca do tajemniczej sprawy Poludnicy, przez którą Tomáš Volf trafił za karę do archiwum. Co wydarzyło się na czeskim blokowisku i dlaczego konsekwencję dotknęły młodego śledczego? Jedno jest pewne, odpowiedź na pewno nie będzie prosta.

Tak jak w ubiegłym roku, jako nienaprawienie kolekcjonerka cytatów, postanowiłam zebrać garść moich ulubionych zdań z książek przeczytanych w 2020 r. Zapraszam.