Goebbels, Himmler, Goering, Hess, Bormann to nazwiska dobrze znane i budzące trwogę. Najważniejsi ludzie Hitlera i ich niechlubna działalność na stałe zapisały się na kartach historii. Każdy, kto interesuje się tematyką wojenną, z pewnością wie na ich temat całkiem sporo z różnych opracowań czy wspomnień ocalonych z Zagłady. Jednak tym razem nazistowscy zbrodniarze pozostaną nieco w cieniu, a na pierwszy plan wysuną się drogie im kobiety. Żony, matki, kochanki III Rzeszy, które stały u boku swoich mężczyzn z wysoko podniesionymi głowami. W książce „Żony nazistów. Kobiety kochające zbrodniarzy” James Wyllie skupia się na ich portretach i pokazuje jaką rolę odegrały w trakcie II wojny światowej.

Piękna, magiczna, intrygująca – taka jest „Porcelana”, czyli album Benjamina Reada wydany przez Non Stop Comisc. A co najlepsze to dopiero pierwszy tom z zapowiadanych trzech, choć właściwie „Dziewczynka” stanowi pełną opowieść i mogłaby być historią jednotomową.

Meksykanki wychodzą na ulice, żeby upomnieć się o swoje prawa i protestować przeciw przemocy. Jak podaje tygodnik „Polityka” tylko w ubiegłym roku zamordowano ponad ponad 3800 kobiet, z czego trochę ponad 1000 uznano za zabójstwa na tle seksualnym. I mowa tu tylko o odnotowanych przypadkach. Statystyki są przerażające, ale to wciąż tylko liczby. Żeby zrozumieć problem głębiej najlepiej sięgnąć po reportaż Beaty Kowalik „No pasa nada! Nic się nie dzieje”.

Salomon Morel – człowiek zagadka. Żydowski chłopak, sierota, kochający mąż i ojciec, wesoły i serdeczny sąsiad. Dusza towarzystwa. A jednocześnie komendant obozu pracy, zasłużony pracownik służby więziennej, bezwzględny, bezduszny i okrutny. Złożony z kontrastów nie do pogodzenia. W swoim reportażu „Komendant. Życie Salomona Morela” Anna Malinowska nie tylko przedstawia historię Szlomo Morela, ale także przywraca pamięć i godność ofiarom obozu Zgoda w Świętochłowicach.

Niedawno przeczytałam błyskotliwą książkę Radki Denemarkovej „Wady snu”, w której autorka bazowała na kobiecych bolączka, maskach, które na siebie nakładamy i pozach, które przyjmujemy. Sztuka Czeszki jest uniwersalna, ale przy tym bardzo kobieca. Najnowsza powieść mojego ukochanego czeskiego pisarza Jaroslava Rudiša, czyli „Czeski Raj” jest dla mnie męską odpowiedzią na dzieło Denemarkovej.

Znasz to, kiedy jakaś książka wciąga do tego stopnia, że chcesz ją jak najszybciej przeczytać i jednocześnie nie chcesz jej nigdy kończyć? Tak właśnie działa „Mapa Anny” Marka Šindelki.